Psychoanalitycy doszukiwali się wszędzie patalogicznych zachowań człowieka, behawioryści zarzucali patalogizm środowisku natomist humaniści skupili się na odpowiedzialności za swoję życie.
Człowiek w ujęciu psychoanalizy
#Determinizm biologiczny, człowiek z natury jest zły
Psychoanaliza, której twórcą był Freud, pozbawia człowieka własnej woli. Przedstawiciele tej psychologii uznawali go z natury złego. Jego zachowanie determinowane jest przez ciągłe zaspokojenie potrzeb, poprzez rozładowanie ciągle narastających popędów. Popędy te to nasze ID nieświadoma część, z która się rodzimy – nagi instynkt. Aby przetrwać w społeczeństwie i nie pozabijać się nawzajem wykształciliśmy EGO i SUPEREGO. Gdzie Ego to mediator naszego ID. Superego natomiast to podporządkowanie się wartościom, normom moralnym kultury. Freud obwiniał kulturę, opisywał ją jako źródło naszych cierpień. Obwiniał ją za ograniczenia jakie daje, a te następnie moga prowadzic do konfliktów wewnętrznych. A te z koleji objawiają się poprzez niedomaganie naszego ciała.
Charakter człowieka ujawnia się lub kształtuję się przez to, jakie metody stosujemy, aby pogodzić ze sobą dwie antagonistyczne siły; Erosa i Tanatosa. Aby w tym wszystkim nie zwariować, człowiek wytworzył w sobie mechanizmy obronne.
Behawioryzm
#Determinizm historii naszych wzmocnień, wpływ środowiska
Człowiek dla behawiorystów jest niczym małpka w cyrku, którą można wytresować przez system kar i nagród. A zachowanie, które zostanie utrwalone w ten sposób stanie się nawykiem. Wg behawiorystów osobowość to nic innego jak zbiór nawyków. Jesteśmy zabawkami w rękach bogów, jakby ujął to Platon. Dla nich człowiek przychodzi na świat z czystą kartką, nie jest dobry i nie jest zły, to środowisko determinuję, kim się staje, my osobiście nie mamy na to wpływu. Podobnie jak psychoanalitycy behawioryści uważali, że człowiek nie ma wolnej woli, altruizmu czy godności. Natomiast w przeciwieństwie do psychoanalizy to nie nasze popędy tworzą nas złych, ale to, w jaki sposób zostaliśmy wychowani, przez nasze środowisko. Nasza historia nawyków tworzy to kim jesteśmy.
Pomimo sporych mankamentów behawioryzm jest cenny jako terapia behawioralna, behawioralno- poznawcza oraz pomaga w terapii Odczulaniu. Ma udział w resocjalizacji i reedukacji, można go wykorzystać do tworzenia nowych nawyków, wychowania oraz edukacji.
Psychologia humanistyczna
#Wolność, niezależność, rozwój
Psychologia humanistyczna rzuciła nowe światło na to kim jest człowiek i co determinuje jego zachowanie. I tak jak hipisi, którzy odrzucali dotychczasowe normy społeczne tak humaniści odrzucili koncepcje człowieka złego wg freudowskiej psychoanalizy oraz dehumanitaryzmu behawiorystów. To, co nas kształtuję i nami kieruję to wewnętrzne mechanizmy rozwoju. Jesteśmy istotami myślącymi i sami wiemy, co nas rozwija a co nie. Maslow przedstawił nasz rozwój w piramidzie potrzeb niczym guid, informujący tym, po jakich szczeblach automatycznie się wspinamy i na jakim etapie się znajdujemy.
Ludzkie zachowanie jest motywowane przez wewnętrzne mechanizmy samo aktualizacji. Środowisko może nas jedynie ograniczyć lub tworzyć bariery. Chociaż, sprzeciwiali się co do niektórych założeń behawioryzmu to i humaniści badali człowieka również pod kątem biologicznym.
Żródło
Materiał został napisany na podstaiwe informacji wykorzystanych z wykładów ze wstępu do psychologi na Akademi Ekonomiczno Humanistycznej w Warszawie.